Tineghir

Nadat we de tweede dag in Marrakech hadden doorgebracht, overigens een nog mooier en indrukwekkender plein en souks dan de dag ervoor gezien, zijn we teruggereden naar Ouarzazate. Maar het feit dat je op zo'n plein en in die enorme souks onder de Marokkaanse en internationale toeristen bent, maakt het nog interessanter. Een Marokkaanse Nederlander of Nederlandse Marokkaan hoorde ons Nederlands praten en kwam naar ons toe om een half uur met ons over de verschillen tussen Nederland en Marokko te praten. Daar kwam Nederland goed van af. Of die zwaar gesluierde mevrouw die me op de souk een muts wilde verkopen. Via het kleine spleetje in haar allesbedekkende kleding in gesprek geraakt en ze was aardig, sprak Engels en we hadden plezier. Wij de mutsen gekocht maar toch de vraag of ik, dan ook haar neus mocht zien. Nee zei ze lachend, dat mag niet.
Vandaag reisen we verder naar Tineghir om de gorges du dades te bezichtigen en te bewonderen. Prachtig allemaal. Dat betekende weer een rit door de woestijn. Hoeveel woestijn kan een mens verdragen en dan te weten dat er nog zoveel mensen in de woestijn wonen. Vandaag onderweg een viertal jongens gesproken in een dorpje en ze spraken Frans en Engels. Op de vraag wat ze zoal doen zeiden ze studeren en slapen. Want hier is niets te doen, geen werk, niets. Wat een vooruitzicht voor die jongens en des te begrijpelijker sls dit soort jongens elders in Europa proberen werk te vinden. De weg door de woestijn was goed, maar de wind stak op en dat is ook weer een ervaring. Zandstormen en die zandkorrels gaan overal in zitten.
Morgen gaan we weer verder richting oosten om nog een nauwere kloof te bezichtigen. En onderweg weer al die kleine nederzettingen (de kasba's) in de woestijn.